Dostluk

Dostluk hakkında karalamak, karalamama yakışıklı bir fotoğraf eklemek istedim. Sonunda bulamadım ve idefix'ten içinde dostluk geçen kitapları arattım. Bulduklarımın çoğunluğu çocuk kitapları oldu, nedenini düşündüm. Aşk gibi, kitaplardaki; dostluk da çocuk kitaplarının ulaşılamazı, vazgeçilmezi. Bende anlamı çok deşilmiş bir kavram olduğunu o arama esnasında fark ettim. Sevdiğim özel insanlar var elbet. Ama istisnalar bir yana, gerçek dostluk var mı?


Bir zamanlar, küçükken, safken, çok sevdiğim bir dostum olduğunu sanmıştım. Birbirimize mektuplar yazardık. Sevdiğimiz şarkıların sözlerini paylaşır ve biriktirirdik, yeni yabancı gruplar hep böyle türemişti bir zamanlar. Yalan söylediğini anlamadığım, anlamamama ek olarak asla yalan söylemediğim dostum ile aslında kendi hayal dünyamda bir oyun çadırı kurmuştum. Oyun çadırındaki saf dostluğu, dostum nefrete dönüştürdü. Ben bunu bile bile neden ondan nefret etmemiştim, hâlâ düşünürüm.

*Fotoğraf, hâlihazırda İstanbul Modern'de devam eden Burhan Doğançay Retrospektifi'nden, http://www.city-shot.com/burhan-dogancay/ aracılığıyla.

Yorumlar

  1. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. Dostluk demişken, "saflığı nefrete dönüştürdü; ama ben nefret edemedim" demişken, bir kitap geldi aklıma, ihanetin dostluğa yansıyan yüzünü öyle güzel irdelemişti ki, seninle paylaşmadan edemeyeceğim: Murathan Mungan, Cenk Hikayeleri, Ökkeş ile Cengaver. Henüz okumadıysan, okumanı tavsiye ederim. Sevgilerle...

    YanıtlaSil
  4. Merhaba, bulup okuyacağım, tavsiyeniz için teşekkür ederim. Mailiniz ya da adınız burada yazmıyor fakat öyküyü bulup okuduktan sonra tekrar yazışmak isterim :) İyi geceler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Yorumunuz için teşekkür ederiz. Yazar tarafından yorumunuz onaylandıktan sonra yayımlanacaktır.

Thank you for your comment. It will be published upon approval by the author.